Congres laat ledendemocratie links liggen
Eerder dan verwacht en lelijker dan we ons hadden kunnen voorstellen is duidelijk geworden wat er verandert door de fusie: de Partij van de Arbeid houdt meer op te bestaan dan GroenLinks.
Ledendemocratie met de mond beleden, in een mix van negatie en manipulatie verpulverd. Geen ruimte voor alternatieven. Geen respect voor de minderheid.
Vóór het congres van zaterdag 21 juni was nog een motie van het PvdA-lid Gerdi Verbeet aangenomen over “sociale veiligheid in de partij voor iedereen”, met de overwegingen dat:
"Bij meningsverschillen op de bal en niet op de persoon moet worden gespeeld, ter voorkoming dat partijgenoten die kritiek uitoefenen of gewoon een ander standpunt laten horen zich niet veilig voelen;
In de partij altijd ruimte is geweest en moet blijven voor open debat;
Kritische opvattingen van leden over de omgang met interne partijprocedures, zoals de vorm van samenwerking met GroenLinks, geen belemmering mogen zijn voor hun politieke loopbaan of functioneren binnen de partij of een nieuwe partij waarin de PvdA opgaat als het congres daartoe besluit…
…en het partijbestuur en alle leden worden opgeroepen om hiervoor zorg te dragen."
Dit was toen de positieve reactie: “Het partijbestuur is het van harte eens met de indiener. Kritische opvattingen van leden mogen nooit een belemmering vormen. Het is een essentieel onderdeel van een levendige debatpartij en maakt ons sterker. We zullen hier blijvend aandacht voor vragen, bijvoorbeeld bij de werving en selectie van kandidaten.”
De met overweldigende meerderheid aangenomen motie werd op 21 juni door datzelfde partijbestuur naar de mestvaalt van de sociaaldemocratische beweging afgevoerd. In plaats van ruimte voor debat te scheppen over de motie over het “nodig en mogelijk blijven van Nederlandse leveranties aan systemen ter bescherming van de bevolking van Israël” en “herstel van de eenheid binnen de PvdA” werd indiener Reshma Roopram met haar zeven ondersteuners gedwongen de ronduit vijandige ontvangst te ondergaan van het door de GroenLinks cultuur gedomineerde gemeenschappelijk congres. Met 80% van de stemmen tegen – naast zes eenzijdig op Israël gerichte aangenomen moties werd duidelijk dat de Partij van de Arbeid zoals we haar bijna tachtig jaar kenden niet meer bestaat.
De onverwachte, ongefundeerde, onverstandige motie die het kabinet verzoekt “om tijdelijk een volledig wapenembargo tegen Israël in te stellen om het geweld te stoppen” is onverdedigbaar. De bevolking van Israël moet zich te allen tijde kunnen verdedigen, met Nederlandse steun, tegen de krachten die al heel lang het bestaansrecht van Israël ontkennen en bedreigen. En op basis van zowel het internationaal recht als het beginsel van solidariteit moet onze partij zich altijd aan de kant opstellen van onschuldige burgers, waar dan ook, wanneer die het slachtoffer zijn of dreigen te worden van geweld.
De Partij van de Arbeid moet pal blijven staan voor de toekomst van Israël en zijn bevolking naast een levensvatbare Palestijnse staat waarbinnen zijn bevolking vrede kan vinden. De motie trok dat in twijfel op een moment dat vele mensen in Israël een schuilplaats moesten opzoeken. Hoe kon de fractie hiertoe zijn gekomen? Dit is niet onze Partij van de Arbeid.
Aan het eind van de dag zegde Reshma haar lidmaatschap op:
“Beste Esther- Miriam,
Langs deze weg zeg ik mijn lidmaatschap op. De partij van de arbeid is dood en de sociaaldemocratie springlevend, maar niet binnen GroenLinks/ PvdA.
Succes met de nieuwe partij.
Hartelijke groeten,
Reshma Roopram"
En na meer dan vijftig jaar en een nog langere sociaaldemocratische familiehistorie verliet mede-indiener Gerdi Verbeet geëmotioneerd de zaal. En zei ook Lutz Jacobi, inspirator van Rood Vooruit, dat de maat vol was: “Hier wil ik echt niet meer bij horen”.
En dan nog dit:
De motie van Stijn Maas om de sociaaldemocratie de grondslag van de nieuwe partij te laten zijn werd door het PvdA-congres verworpen.
De motie om het “ecosocialisme” de grondslag van de nieuwe partij te laten zijn werd door het GroenLinks-congres aangenomen.
De motie van Jan Boelhouwer om “De Internationale” te behouden bij toekomstige congressen werd door het PvdA-congres aangenomen…