Zaterdagmiddag 2 november bood de groene omgeving van Herpt opnieuw het décor voor een rood getinte bijeenkomst met een verdubbeld aantal aanwezigen ten opzichte van de eerste ontmoeting in juli. Vernieuwing en verdieping van de sociaaldemocratische agenda en de opdracht om nieuwe verbinding tot stand te brengen met afgehaakte kiezers stonden centraal.
Het was een middag met intensieve discussie over “Van Waarde in een woeste wereld” en “Progressieve kiezers in beweging” met als centraal thema hoe de sociaaldemocratie dichter bij de belevingswereld van mensen te brengen – en vooral duidelijkheid te bieden hoe de politiek betere grip op immigratie kan krijgen. Waarbij juist van de Partij van de Arbeid een strenge aanpak van arbeidsmigratie mag worden verwacht omdat de vele praktijken van uitbuiting, onttrekking van woningen, ongezonde leefomstandigheden en zwerven op straat haaks staan op waar de sociaaldemocratie voor staat.
Er werden verkenningen gepresenteerd over een vijftal kernthema’s: nieuwe verbinding, jongeren en hun solidaire toekomst, migratie en integratie, de waarde van arbeid en “Sociaaldemocratie 2030”.
Ook werd gesproken over de motie die is ingediend ter bespreking op de PvdA Politieke Ledenraad op 23 november. Daarin worden afdelingen gevraagd om met raads- en statenfracties en met partij- en vakbondsleden van verschillende generaties gesprekstafels te organiseren voor een open verkenning hoe de PvdA weer een volkspartij kan worden die verschillende bevolkingsgroepen met elkaar weet te verbinden. Méér dan in het mechanisch inzetten op een fusie met GroenLinks ligt daar de echte opgave voor links om een breed gedragen alternatief te bieden tegenover de rechtse dominantie van dit moment.
Impressie door Rob Poel, ex-PvdA lid en oud-wethouder – en supporter van Rood Vooruit
“De strijd gaat door....”. Met die woorden sloot Ad Melkert op 2 november jl. de tweede inspiratiebijeenkomst in Herpt af. Als inmiddels oud-PvdA lid na een leven lang PvdA stemmer, lid en bestuurder sloot ik geïnteresseerd aan als inmiddels supporter van Rood Vooruit. Het was inderdaad een inspirerende bijeenkomst in een overvolle Nieuwe Schuur. De strijd gaat door en de sociaaldemocratie leeft was mijn conclusie toen ik huiswaarts keerde rond half 5. De nazit liet ik in tegenstelling tot PvdA bijeenkomsten in het verleden maar even voor wat het was. De rit van een uurtje naar huis benutte ik om de middag te evalueren.
Het was goed dat ik was gegaan. Rood Vooruit gaf me toch het podium nu ik als ex-PvdA zoekende was. Je voelde je ook weer in dat vertrouwde nest. Maar toch ook de teleurstelling hoewel dat deels te maken had met mijn verwachtingspatroon. Sociaal Democratische Binding zag ik meer als Sociaal Democratische Beweging, SDB een nieuwe partij. Ja, een afsplitsing, maar voor wie de PvdA historie kent is dat niet nieuw. Maar dat was (nog ??) niet aan de orde.
Veel nog steeds bevlogen PvdA-leden waaronder natuurlijk ook mastodonten die de partij wel groot hebben gemaakt op basis van ideologie en inhoud. En daar appelleren ze met Rood Vooruit opnieuw aan. Bevlogen leden die geen afscheid kunnen nemen van de PvdA. Begrijpelijk, ook ik heb lang geworsteld voordat ik de keuze maakte het lidmaatschap op te zeggen. De opmaat naar een fusie, met GroenLinks of anders gezegd het opgaan in GroenLinks, was voor mij de bekende rode streep die werd overschreden.
Het discussieplatform Rood Vooruit (en haar bevlogen leden) wil nog steeds van binnenuit de sociaaldemocratie via gesprekstafels (kern van de motie t.b.v. de politieke ledenraad) aan de orde stellen. Lovenswaardig, dat zeker, maar hoe graag ik de intenties onderschrijf en ondersteun volgens mij een onbegaanbare weg. Daar zat dus voor mij dus een teleurstelling op basis van een ander verwachtingspatroon.
Naast teleurstelling deels ook een kritische noot. De voordrachten waren deels van een hoog academisch en intellectueel niveau. Moeilijk te volgen ook al ben ik zelf het voorbeeld van een arbeiderszoon die juist door toedoen van een PvdA een universitaire studie kon volgen. Dit is uiteraard ook niet nieuw binnen de PvdA, ook al geeft het weer voeding aan de kritiek van rechts op intellectueel links met het opgeheven vingertje. Ook Gerdi Verbeet gaf aan dat ze bij sommige stukken nog wel eens een woordenboek moest nemen. Lennart Booij verwoordde het goed, ook hij had de kans gekregen op academische scholing en is nog altijd trots op de sociaaldemocratie en de partij die ervoor zorgde dat mensen in een achterstandssituatie zich konden verheffen. En ook al is er bij die verheffing in materiële zin al veel bereikt, er is nog steeds een behoefte aan een beweging, een partij die hiervoor blijft gaan. Want er is nog steeds materiële armoede maar daarnaast nog veel meer immateriële armoede waartegen de sociaaldemocratie een belangrijke rol in kan spelen.
Pieter Paul Slikker verwoordde het meer dan treffend in zijn werkgroepbijdrage. Hoe en waar binden wij de kiezer weer aan ons en met ons bedoel ik de PvdA-kiezer, de sociaaldemocratische kiezer. Maar dat gaan wij niet bewerkstelligen met een fusiepartner met weliswaar raakvlakken maar geheel andere accenten.