Het politieke midden is het alternatief
Direct na de Tweede Kamerverkiezingen op 22 november 2023 analyseerde René Cuperus trefzeker hoe het “politieke midden” het initiatief verloor aan extreem-rechts. “Er hangt in Nederland al jaren een anti-establishmentrevolutie in de lucht.” De PvdA, verbonden met GroenLinks, scoorde hoog waar het mensen goed gaat en laag waar kiezers verwachten dat de sociaaldemocratie hun problemen en aspiraties tot speerpunt maakt.
Lees Historicus niet verbaasd over monsterzege PVV: ’Het politieke midden liet gouden kans liggen’ gepubliceerd op 23 november 2023 via deze link.
Hoofdpunten uit het artikel:
In hun Atlas van afgehaakt Nederland constateren Cuperus en electoraal geograaf Josse de Voogd dat Nederland onder Mark Rutte is bestuurd door overwegend ’hoogopgeleide grootstedelijken’, die het met elkaar eens zijn over thema’s als ’het klimaat, immigratie, de EU, globalisme en woke’. Cuperus: “Kijk hoe dwingend zij het klimaat op de agenda hebben gezet, maar de begrenzing van immigratie had geen urgentie.”
Die politiek-bestuurlijke klasse van ’tevredenen’ verloor de afgelopen jaren de grote groep ’afgehaakten’ totaal uit het oog, stelt Cuperus, die vroeger werkte voor het wetenschappelijk bureau van de PvdA. “Hoe verder van de Randstad en hoe lager opgeleid, des te sterker het gevoel in de steek te zijn gelaten door Den Haag.” De gevestigde partijen reageerden of helemaal niet op die smeulende revolte, of met dedain. “De coalitiepartijen hadden natuurlijk hun beleid moeten aanpassen, maar ze hielden vast aan een radicaal programma, dat ook door links werd ondersteund. Het is veelzeggend dat de PvdA, ooit de partij van de arbeiders, woensdag winst boekte in Bloemendaal en enorm verloor in Oude Pekela. Dan verzaak je als oude volkspartij.”
’Ik zet de Nederlander op één’, zei Wilders in het SBS-debat en de anderen hadden geen weerwoord: dit was de Trump-slogan en die werd de gamechanger. Een bestuurlijk onmachtig Den Haag dat geen antwoord heeft op de wooncrisis in de persoon van Hugo de Jonge, een van de kernen van de onvrede, dat is zo’n sterk beeld. Samen met de Hamas-vlaggen waarop bestuurlijk Nederland, op Femke Halsema na, veel te slap reageerde. Waar in een land als Duitsland werd opgetreden tegen die, zeker ook, antisemitische en antiwesterse demonstraties en tegen de organisatoren, reageerde de Nederlandse elite helemaal niet. Ook Dilan Yesilgöz was als minister van Justitie onzichtbaar.”