Partij van de Aandacht!
Geen nieuwe partij nodig. Waar het om gaat is een andere houding die de beleving van kiezers in hun dagelijkse sociale omgeving, werk, inkomen, opvoeding en zorg centraal stelt. Aandacht die het politieke programma van solidariteit tussen middengroepen en mensen met lagere inkomens voedt en kiezers aanspreekt.
De Partij van de Arbeid moet Partij van de Aandacht zijn
Minder beloven, meer doen!
Er is een interessante tegenbeweging gaande. Een nieuwe generatie probeert samen met vrienden alternatieve leef -en doe vormen te creëren. Ze nemen initiatief van onderop. Tegen vervuiling, eenzaamheid, uitsluiting en criminaliteit. Ze knappen oude huizen op, geven eenzame jongeren perspectief of benadrukken de samenhang tussen natuur, gebouwde omgeving en menselijkheid. Ze manifesteren zich als progressieve krachten die de status quo bevraagd en uitdaagt. Tegelijkertijd is er ook een tegenbeweging gedragen door mensen die zich in hun sociale omgeving en perspectief (inkomen, baan, huis, kinderen) verweesd voelen, de overheid wantrouwen en zich zorgen maken over hoe ze moeten rondkomen. Ze ervaren de gevolgen van migratie als een bedreiging voor de kwaliteit van hun bestaan. Beide tegenbewegingen hebben hetzelfde vertrekpunt, hoewel ze dat niet meteen zullen toegeven.
Van consument naar burger
In de afgelopen 25 jaar zijn we van burgers stap voor stap veranderd in consumenten. Alles werd meer ‘markt.’ Daarbinnen was ‘succes een keuze.’ Jouw succes en dat van de markt zou alle problemen oplossen. Maar onze problemen zijn groter, niet kleiner geworden. Huizen zijn duurder en schaarser, de zorgkosten gaan elk jaar omhoog, ons budget voor boodschappen blijft achter, de natuur holt achteruit, dorpskernen lopen leeg, buslijnen worden opgeheven, buurthuizen en bankfilialen verdwijnen en leraren, verzorgenden en huisartsen worden schaars. Kortom de marktwerking is doorgeslagen. Ook de PvdA was daarin te meegaand. Denk aan het verdwijnen van sociale werkplaatsen, het ziekenfonds en volkshuisvesting door woningcorporaties. Individualisme regeert nu, het is ieder voor zich. Gewoon harder werken is het devies. Maar mensen voelen zich miskend, onzeker en jaloers. Ergens knaagt het.
Onze gezamenlijke verantwoordelijkheid
Na Covid, economische stress en oorlogsdreiging groeit het besef: succes of pech in het leven is geen individuele keuze. Je kiest niet waar je geboren wordt of wat je overkomt. Anderen de schuld geven—migranten, asielzoekers, joden, moslims of stadsbewoners—is de makkelijke, harde weg. Maar helpt dat? De échte problemen liggen dieper:
Accepteren we dat arme mensen gemiddeld zeven jaar korter leven dan rijke mensen?
Berusten we erin dat kinderen van arme ouders op school minder presteren dan rijke kinderen?
Vinden we het normaal dat welvaart vooral bij de rijksten terechtkomt, terwijl anderen worstelen met stijgende kosten?
Nemen we het onszelf niet kwalijk dat onze kinderen minder kansen hebben door klimaatverandering?
Accepteren we het dat Big-Tech onze levens overneemt en verdeeldheid zaait?
Vinden we het normaal dat asielzoekers eindeloos wachten in plaats van meteen te integreren en te werken?
Accepteren we onveiligheid als een gegeven in de armste buurten?
Berusten we in een overheid die faalt door complexiteit en regelzucht?
Willen we echt de andere kant op blijven kijken? Of komen we in beweging, met oprechte aandacht en inzet voor elkaar en de wereld waarin we leven?
Van ‘succes als keuze’ naar ‘samenleven’
We nemen afstand van het idee dat succes puur een keuze is. We bouwen aan een robuuste gemeenschap die samen de schouders eronder zet. Dat kan alleen als we uit onze (digitale) bubbels stappen en stoppen elkaar de maat te nemen. Interne verdeeldheid heeft links niet aantrekkelijker gemaakt. Laten we de zachte krachten van dialoog en samenwerking benutten, in plaats van harde verwijten en uitsluiting. Dat vraagt om eerlijk delen, en verdelen, door degelijk financieel beleid met een evenwichtiger economisch model waarin meer ruimte is voor sociaal initiatief. Waardoor we allemaal profiteren, niet alleen de grote bedrijven of rijke personen. Waarin we arbeidsmigranten niet uitbuiten en asielzoekers vanaf hun aankomst beginnen met integreren en werken. Meer ruimte voor ondernemerschap, creatieve maakindustrie, groen, lokaal, vernieuwend en duurzaam. Schoner vervoer, elektrisch en meer over water. Een nationaal programma voor evenwicht tussen woningbouw, bedrijventerreinen, waterveiligheid, landbouwgrond en natuur. Met lokale betrokkenheid van burgers die goed worden gehoord. Dat alles met een sociaal hechter fundament met duidelijke zekerheden voor alle Nederlanders. Met aandacht voor de mooie en moeilijke kanten van samenleven, als integratie lastig is, of als er duidelijke grenzen nodig zijn. Voor de natuur, voor lokale ambachtelijkheid, voor echte winst en echte waarde. Dat is de Partij van de Aandacht!
Uitgangspunten van de Partij van de Aandacht:
Sta aan de kant van mensen en heb aandacht voor hun perspectief.
Sta voor werk en de kwaliteit ervan
Iedereen is voor de wet gelijk, onder gelijke situaties
De meest vermogenden belasten, de minst vermogenden versterken
Meer doen, minder beloven, minder regels
Internationale en EU-samenwerking is noodzaak, Nederland is geen eiland
Vermijd eenzijdige economische druk, dit leidt tot sociale stress, pestgedrag en verwarde personen
Bij haast vertragen, dus beter een goede oplossing dan een snelle
Focus op goede integratie van nieuwkomers en verminder de instroom
Investeer in veiligheid én in sociale samenhang van buurten
Elkaar ontmoeten centraal: op school, door dienstplicht, in het OV en in de wijk
Gemeenschapszin en burgerschap in onze dorpen en steden versterken met als kern goede gezondheid, ecologie en biodiversiteit
Tot slot
We beginnen vandaag, we delen geen rozen uit, maar prikken papier, geen rode hemdjes die flyeren, maar hulp bieden aan ouderen en in plaats van lange speeches bieden we een luisterend oor aan iedereen die eenzaam is. Want een samenleving bouw je samen. Niet door harder te schreeuwen, maar door beter te luisteren. Niet door te polariseren, maar door te verbinden. De Partij van de Aandacht staat voor een aanpak waarin aandacht de basis is van beleid. Voor elkaar. Voor de wereld. Voor de toekomst.
Presentatie Rood Vooruit initiatief in Utrecht, 8 februari 2025
Gepubliceerd in De Volkskrant, 6 februari 2025.