Democratie in gevaar

Gerdi Verbeet lichtte toe waarom zij een motie heeft ingediend die het partijbestuur vraagt “Direct gesprekken aan te gaan met partijen die bereid zijn samen in te zetten op toekomstige brede samenwerking in een kabinet dat bescherming van de democratie en rechtsstaat vooropstelt en herstel van de verbinding tussen overheid en burgers in een verbonden samenleving als opdracht aanvaardt.” En ook dat “De primaire aandacht van het congres zich hierop dient te richten; en de eenheid tussen en binnen beide partijen gebaat is bij het vooropstellen van dit gezamenlijke politieke doel.”

Het partijbestuur omarmde de motie die al in het duistere labyrint van de Ledenkamer is aangenomen. Met voorbijgaan aan de onderliggende boodschap: waarom intern gerichte aandacht nu voor een fusie, terwijl buiten de “democratie in gevaar is”. Lees meer

De arbeider bestaat!

Fabian Dekker toonde de realiteit van de arbeidsmarkt die in het door velen omarmde neoliberale jargon zou hebben geleid tot de verdwijning van “de” arbeider. Niets is minder waar: de verschijningsvorm is in veel opzichten veranderd, de onderliggende verhoudingen maken een kwart van de beroepsbevolking als “werkende middengroep” vaak afhankelijk en onnodig gemarginaliseerd. De sociaaldemocratie, van oudsher de beweging voor en met ‘blue collar’ werkenden en ‘middenklassers’ moet juist met hen de band herstellen en versterken. Lees meer

Daarna kwam Roel Berghuis aan het woord, oud-smelter bij Hoogovens, voormalig FNV-bestuurder en nu bevlogen promotor van “groen staal” en toekomstig industriebeleid. Het is de lakmoesproef voor PvdA/GL om hier economisch verstand, sociaal gevoel en ecologisch besef bij elkaar te brengen. Lees meer

Onbehoorlijk bestuur

Tot dat oordeel komt Hans Aertsen, voorzitter van het Rode Nest dat zich al jaren inspant voor meer ledendemocratie. Het partijbestuur heeft er in het proces tot en met het ledenreferendum alles aan gedaan om de ambitie uit het eigen werkplan te negeren: (“Onze vereniging koestert intern debat en organiseert tegenspraak. Niet door uit onmacht naar moties te grijpen, maar door elkaar te ontmoeten en in gesprek te gaan.) 

“Mooie woorden, schrale praktijk”: de partijleiding benadrukt voortdurend dat de “nieuwe partij de ledendemocratie verstevigt” (citaat Frans Timmermans). De praktijk is dat slechts 0,1 % van de leden deelnam aan de voorbereiding van het congres in de PvdA Ledenkamer en 13% een stem uitbracht. Ook wordt het woord “fusie” vermeden, ontbreekt informatie over wat die fusie inhoudt en wordt een echt debat over voors en tegens vermeden. 

De conclusie:

“Het lijkt erop dat de afstand tussen de partijtop en de leden steeds groter wordt. Op weg naar het congres zagen we:

• Misleidende communicatie over een nieuwe partij, terwijl een fusie het echte onderwerp is.

• Reacties op moties die tendentieus en intimiderend zijn.

• Een stappenplan dat niet voldoet aan onze eigen statuten.

• Geen enkele vermelding van ledendemocratie in de verantwoording van het partijbestuur.

En dan...als klap op de vuurpijl: een overhaast online referendum! Zonder inhoudelijke discussie, zonder alternatieven, zonder respect voor het congres. Dit ondermijn het congres en de ledendemocratie. Dit ís onbehoorlijk bestuur.

Geen achterhoede, maar voorpost

Geen achterhoede, maar voorpost

In zijn slotsamenvatting verwoordde Ad Melkert breed levende ideeën en gevoelens.

• Voor iedereen staat voorop om bij de verkiezingen breed links met steun vanuit de diverse achterbannen zo sterk mogelijk maken én:

• De hand te reiken naar constructieve partijen die stáán voor de democratie, de rechtsstaat en herstel van de verbinding tussen overheid en burgers in een verbonden samenleving: samen optrekken met D66, in gesprek met CDA, zoek verschillen en vind ook overeenkomsten met de VVD en de CU. Dat is een morele en noodzakelijke opdracht om het draagvlak voor defensie en weerbaarheid – mentaal, politiek en financieel – te bouwen op consensus van het Nieuwe Midden. Zonder vrijheid en veiligheid geen rechtvaardigheid.

• Niet de bundeling van steun op links, maar de loopplank naar kiezers in het midden en op rechts is doorslaggevend voor een breed gedragen alternatief en het voorkomen van een werkbare rechtse meerderheid. Laat de fusieplannen niet een geschenk voor rechts zijn. 

• Om meer vertrouwen te winnen moet de sociale agenda van gelijke kansen, inkomenszekerheid, zorg en onderwijs en wonen voorop staan – en wat betreft wonen: waar dat nodig is niet geaarzeld worden om te kiezen voor woningbouw en parkeerruimte boven stikstof.

• Maar meer nog dan om een agenda gaat het vooral om een houding:

  Waarom heeft de PvdA onderweg veel mensen verloren? Te veel beleidsdenken, te weinig luisteren. Te veel focus op abstracte idealen, te weinig op het alledaagse bestaan. Te veel beter weten, te weinig luisteren. Financieel geslaagd, sociaal steken laten vallen. Duurzaam omarmd, dagelijkse sores onderschat. Niet goed gereageerd op het ontbreken van het sociale draagvlak voor ongeleide migratie.) Dat dus omkeren! Met een open, luisterende, op gezond verstand gebaseerde houding.

• Daar hoort ook bij: duidelijkheid over migratie: wie hier niet thuishoort kan hier niet blijven, zonder fatsoenlijk werk en huisvesting geen vergunning of hoge boetes voor werkgevers, ons land heeft behoefte aan brede steun voor het Europees Migratie Pact als antwoord op ophitsend simplisme – laat de campagne daar niet opnieuw over gaan. Geen wedstrijd wie het meest rechts spreekt, maar wie het meest realistisch handelt.

• En juist tegen deze achtergrond is een fusie nu overhaast, onnodig, ondoordacht: 

  • Alle krachten nu nodig om verkiezingen tot succes te maken; als er pas na verkiezingen (en kabinetsformatie? en raadsverkiezingen?) werk gaat worden gemaakt, waarom dan nu besluiten over een onbekende bestemming?

  • Hoe kan je je eigenlijk uitspreken als alle belangrijke vragen (de sociaaldemocratische grondslag, de aansluiting bij of het vertrek uit de Europese partij, het inhoudelijk programma met keuzes in plaats van een optelsom) pas later gaan worden beantwoord? 

  • Waarom een referendum over slechts 1 van 3 moties (federatie, alliantie – ook GL!) met een uitslag een week voordat het congres bijeenkomt? 

  • Hoeveel van de 100.000 leden zullen zich uitspreken? Sommigen zijn tegen, velen twijfelen en voelen zich overvallen. En dubbelleden stemmen en tellen dubbel.

  • Als de regering op deze manier zou besluiten, zonder afgesproken spelregels te respecteren, zou het Huis van de Democratie te klein zijn!

  • En hoe zal de ledendemocratie worden gewaarborgd bij de invulling van alles wat er bij een fusie komt kijken. Toch niet via een door loting samengesteld gezamenlijk ledenberaad? Want wij zijn lid van de Partij van de Arbeid. En dus voor een zo sterk mogelijke linkse basis voor economische kracht, sociale vooruitgang en weerbaarheid.